OGŁOSZENIA PARAFIALNE
XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA
8. 09. 2024 r.
Niedzielne Msze święte odbywają się o godzinie:7:30, 9:00, 10:30, 12:00, 18:00. Kancelaria parafialna będzie czynna tylko po wieczornych Mszach świętych.
W środę po wieczornej Mszy świętej zapraszamy na spotkanie wspólnotę Sióstr Zewnętrznych.
Dnia 12.09.2024 o godz.18.00 zostanie udzielony młodzieży naszej parafii sakrament bierzmowania. Zachęcamy do modlitwy w intencji naszej młodzieży.
We piątek 13 września obchodzimy Dzień Fatimski, po wieczornej Mszy św. zapraszamy na różaniec i procesję wokół kościoła.
Ministrantów i kandydatów na ministrantów zapraszamy na spotkanie w sobotę o godzinie 11.00
Również w sobotę po wieczornej Mszy św. zapraszamy na spotkanie wspólnotę Braci Zewnętrznych.
Składamy podziękowania za ofiary złożone na tacę gospodarczą ofiary są przeznaczone na konserwację obrazów św. Piusa X oraz św. Wojciecha.
W kruchcie kościoła dostępna jest prasa katolicka: Gość Niedzielny i Dobre Nowiny.
Zapraszamy do udziału w Uroczystościach Odpustowych w Sanktuarium Matki Boskiej Swarzewskiej – Królowej Polskiego Morza. Wszelkie informacje w gablocie kruchty kościoła.
Serdeczne podziękowania dla osób, które dbają o porządek i dekorację w naszej świątyni.
W kalendarzu liturgicznym w tym tygodniu obchodzimy:
- w piątek, Wspomnienie Św. Jana Chryzostoma
- w sobotę, Święto Podwyższenia Krzyża Świętego
Duszpasterze Zmartwychwstańcy
***
LIST KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W SPRAWIE OCHRONY ŻYCIA
Umiłowani Siostry i Bracia!
Fragment Ewangelii św. Marka na dzisiejszą jedenastą niedzielę zwykłą, pozostawia nam przesłanie o królestwie Bożym, które Bóg „wsiewa” w ziemię ludzkiego serca. Teksty liturgiczne wyjaśniają, że jest to „królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju”. W przypowieści o ziarnku gorczycy dostrzegamy troskę Boga o życie ludzkie, o godne i właściwe warunki jego rozwoju i wzrostu, a wreszcie, o jego zbawienie. Bóg Wszechmogący jest Dawcą Życia, przez co jest obecny w poczęciu i życiu każdego człowieka. Życie nowej, unikalnej osoby ludzkiej, rozpoczyna się od poczęcia, czyli połączenia komórek matki i ojca. Od tego momentu każdy człowiek powinien mieć zapewnione pełne prawo do ochrony życia.
„Nie może istnieć prawdziwa demokracja, jeżeli nie uznaje się godności każdego człowieka i nie szanuje jego praw”- przypominał św. Jan Paweł II w encykliceEvangelium vitae (nr 101). Prawa każdego człowieka do życia chroni Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, Karta Praw Podstawowych UE oraz Konstytucja RP i zapisy ustawowe. Jest to elementarna zasada wpisana w naturę człowieka, której nie wolno naruszać. „Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka. Zakłada ona przekonanie, że każda ludzka istota jest zawsze święta i nienaruszalna w jakiejkolwiek sytuacji i w każdej fazie swego rozwoju” (Deklaracja Dykasterii Nauki Wiary Dignitasinfinita, 91).
Obecnie jesteśmy świadkami narastającej presji zmiany prawnej ochrony ludzkiego życia w kierunku legalizacji zabijania dziecka w łonie matki. Jest to bardzo niepokojące i niezwykle groźne, dla bezpieczeństwa publicznego. Każdy człowiek dobrej woli powinien się temu sprzeciwiać. Życie bowiem, jako wartość naczelna każdego człowieka i fundamentalny element dobra wspólnego, jest dobrem podstawowym, górującym nad indywidualną wolnością innych. Nikt więc, w imię osobistej wolności, nie ma prawa decydować o życiu drugiego człowieka.
„Kościół nie przestaje przypominać, że godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od poczęcia do naturalnej śmierci” (Dignitasinfinita,47). „Nie zabijaj” i „chroń ludzkie życie" – to podstawowe zasady, którymi powinien się kierować każdy człowiek prawego sumienia.Wbrew dość powszechnej narracji, nie są one wyrazem przekonań wynikających tylko z wiary chrześcijańskiej, ale płyną ze zrozumienia samej ludzkiej natury.
Wartym podkreślenia jest, jak wielkie znaczenie dla ochrony poczynającego się życia ma kochająca się rodzina, zbudowana na trwałym małżeństwie rodziców, stanowiąca „sanktuarium życia” oraz podstawową komórkę społeczną. „Tak więc mężczyzna i kobieta zjednoczeni w małżeństwie zostają włączeni w Boże dzieło: poprzez akt zrodzenia – dar Boży zostaje przyjęty i nowe życie otwiera się na przyszłość” (Evangelium vitae, 43). Tymczasem zabójstwo dziecka poczętego powoduje poważne cierpienie psychofizyczne i duchowe, prowadząc często do rozbicia rodziny.
Wyrażamy wielki szacunek i uznanie dla matek, które z miłością służą życiu i chronią swoje dzieci nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Świadczą one o tym, że radość, piękno i wielkość miłości macierzyńskiej wyrażają się w nieprzemijającej trosce o dobro dzieci niezależnie od okoliczności.
Zwracamy się także do ojców, których rolą jest ochrona rodziny, a zwłaszcza kobiet w stanie błogosławionym oraz ich dzieci. Wasze pełne miłości zaangażowanie na rzecz obrony najbardziej bezbronnych, potrzebujących szczególnego wsparcia, jest niezastąpione. Tym bardziej więc dzisiaj nie wolno wam dystansować się od zaangażowania w prawną ochronę ludzkiego życia.
Zdarza się jednak, że brzemienna matka znajduje się w bardzo trudnej sytuacji i potrzebuje specjalistycznej pomocy. Kościół, organizacje pozarządowe i lokalne instytucje niosą ją prowadząc m.in. Domy Samotnej Matki czy Okna Życia, zapewniając wsparcie materialne, prawne i psychologiczne. Tej pomocy nie może nigdy zabraknąć również ze strony państwa. Wszyscy jesteśmy do niej zobowiązani.
Troska o życie wyraża się także przez to, że nie wolno zmuszać lekarzy, personelu medycznego i farmaceutów do angażowania się w proceder zabijania dzieci w okresie prenatalnym czy też osób starych i chorych. Takie działania łamią podstawowe prawo do zachowania klauzuli sumienia.
Jako pasterze Kościoła katolickiego w Polsce, a jednocześnie obywatele naszego kraju, mamy prawo i obowiązek przypomnieć – zarówno wiernym Kościoła katolickiego, jak i wszystkim ludziom dobrej woli – że jesteśmy zobowiązani do szacunku wobec człowieka, zwłaszcza wobec najsłabszych i bezbronnych. Szczególna odpowiedzialność za ich życie spoczywa na tych, którym na mocy mandatu społecznego została powierzona troska o dobro wspólne.
Papież Franciszek zwrócił się ostatnio do nas Polaków: „Niech Polska będzie ziemią, która chroni życie w każdym jego momencie, od chwili, gdy pojawia się w łonie matki, aż do jego naturalnego kresu. Nie zapominajcie, że nikt nie jest panem życia, czy to swojego, czy też innych. Z serca wam błogosławię!”(Franciszek, Słowa do Polaków w czasie audiencji ogólnej, 20 marca 2024 r.).
Dziękując każdemu, kto w różnych wymiarach życia osobistego i publicznego służy życiu i prawdzie, w Imię Chrystusa prosimy Was o wytrwałą i ofiarną obronę Ewangelii życia. Włączmy się wszyscy do wielkiej modlitwy w tej intencji, dziś zanoszonej za wstawiennictwem Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, słowami św. Jana Pawła II (Evangelium vitae, 105)
O Maryjo, jutrzenko nowego świata, Matko żyjących, Tobie zawierzamy sprawę życia:
spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat,
ubogich, którzy zmagają się z trudnościami życia,
mężczyzn i kobiet — ofiary nieludzkiej przemocy,
starców i chorych zabitych przez obojętność albo fałszywą litość.
Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego Syna potrafili otwarcie i z miłością głosić
ludziom naszej epoki Ewangelię życia.
Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej jako zawsze nowego daru,
radość wysławiania jej z wdzięcznością w całym życiu
oraz odwagę czynnego i wytrwałego świadczenia o niej,
aby mogli budować, wraz z wszystkimi ludźmi dobrej woli,
cywilizację prawdy i miłości na cześć i chwałę Boga Stwórcy, który miłuje życie.
Podpisali pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski, w Warszawie, w dniu 10 czerwca 2024 r.
Za zgodność: Bp Artur G. Miziński
Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski
***
„Stanowczy sprzeciw wobec działań MEN”
Oświadczenie Dyrektorów Wydziałów Katechetycznych
Dyrektorzy Wydziałów Katechetycznych diecezji w Polsce obecni na konferencji pod kierownictwem Księdza Biskupa Wojciecha Osiala, Przewodniczącego Komisji Wychowania Katolickiego KEP, wyrażają stanowczy sprzeciw wobec działań Ministerstwa Edukacji Narodowej dotyczących szkolnych lekcji religii. Działania te układają się w pakiet zmian, które są jawną dyskryminacją dzieci i młodzieży uczestniczących w szkolnych lekcjach religii, ich rodziców oraz nauczycieli religii.
Dyrektorzy podkreślają, że wszelkie zmiany winny dokonywać się zawsze zgodnie z obowiązującym prawem, na drodze wzajemnego dialogu i w porozumieniu z wszystkimi Kościołami i związkami wyznaniowymi. Konieczne jest zawsze wypracowanie porozumienia strony rządowej z władzami Kościoła i związków wyznaniowych. Wynika to z zapisów w Ustawie o systemie oświaty, Konstytucji RP oraz Konkordatu. Jedynie na drodze dialogu i współpracy można właściwie troszczyć się o rozwój młodych pokoleń Polek i Polaków.
- Formą nierówności i niesprawiedliwego traktowania uczniów i nauczycieli religii jest wprowadzana przez Ministerstwo możliwość zwiększania grup poprzez łączenie uczniów z różnych klas i poziomów edukacyjnych: do 25 osób w klasach I-III i do 30 osób w klasach IV-VIII szkół podstawowych oraz w szkołach ponadpodstawowych. Nauczanie religii w grupach większych niż w przypadku innych lekcji ma charakter dyskryminacji i nie jest podyktowane dobrem ucznia. Ministerstwo planuje łączenie klas w grupy także bez uwzględniania wieku dzieci. Sytuacja, w której uczniowie z klas IV szkoły podstawowej znajdą się na jednej lekcji z uczniami klas VIII jest sprzeczna z wszelkimi zasadami psychologicznymi, pedagogicznymi i dydaktycznymi. Narusza to prawa ucznia, godność dziecka oraz krzywdzi je w procesie edukacji.
- Ministerstwo, pomimo licznych głosów sprzeciwu, bez żadnego porozumienia z Kościołem, podjęło decyzję, że ocena z religii od 1 września 2024 r. nie będzie wliczana do średniej ocen. W sposób rażący godzi to w podstawowe zasady dydaktyczne. Dziecko nie jest w stanie zrozumieć, dlaczego jego wysiłek na lekcjach religii nie jest doceniony w ten sam sposób, jak w przypadku innych przedmiotów.
- Zapowiadane przez Ministerstwo umieszczanie lekcji religii jedynie na początku i na końcu zajęć jest formą dyskryminacji, segregacji i nietolerancji wobec osób wierzących. Jest to krzywdzące wobec uczniów i ich rodziców. Godzi również w podstawowe prawa nauczycieli religii, określone m.in. w Karcie Nauczyciela.
- Dyrektorzy wyrażają sprzeciw wobec planów zmniejszenia liczby lekcji religii do jednej tygodniowo.
Nauczyciele religii aktywnie uczestniczą w realizacji szkolnych programów profilaktyczno-wychowawczych na wszystkich płaszczyznach w społeczności szkolnej. Uczą miłości bliźniego, wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka, dialogu, tolerancji, szacunku, kształtują postawy społeczne. Kształtują postawy proekologiczne, społeczne, dotyczące zdrowia fizycznego i psychicznego. Troska nauczycieli religii o rozwój emocjonalny, społeczny i duchowy przekłada się na kondycję psychofizyczną uczniów.
Organizacja lekcji religii w przestrzeni szkolnej jest wypełnieniem konstytucyjnego prawa rodziców do wychowania i nauczania religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami (art. 53, ust. 3 Konstytucji). Jest też dla rodziców ułatwieniem, gdyż często zapracowani, z wielką trudnością doprowadzaliby dzieci na zajęcia przy parafii.
Wprowadzanie zmian w organizacji lekcji religii w szkole odbywa się do tej pory bez wymaganego przez prawo porozumienia Ministerstwa ze stroną kościelną. Państwo demokratyczne powinno respektować prawa wszystkich obywateli – zarówno wierzących, jak i niewierzących.
Osoby odpowiedzialne za katechizację i szkolne nauczanie religii w Polsce proszą Rodziców i wszystkich ludzi dobrej woli o aktywne włączenie się w obronę obecności lekcji religii w polskiej szkole. Wysyłajmy do Ministerstwa nasz sprzeciw w tej sprawie na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
Dyrektorzy Wydziałów Katechetycznych
Stegna, 23 maja 2024 r
***
***
***
Szkolne nauczanie religii w perspektywie europejskiej
***
Oświadczenie Przewodniczącego KEP w kwestii aborcji
***
 |
***
Słów kilka...
Niech bądze pòchwôlony Jezës Christus.
Pochodzę ze Skierniewic –to nieduże miasteczko w woj. Łódzkim. Myśl o kapłaństwie towarzyszyła mi przez większość życia. Po zakończeniu liceum poszedłem na łowicką pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę. Tam dowiedziałem się kim są Zmartwychwstańcy, że to - jak mawiał sługa Boży o.Paweł Smolikowski CR - „osoby, które w namiętnościach swojego wieku straciły wiarę i obyczaj chrześcijański ale nawróciły się i tym doświadczeniem chcą dzielić się z innymi”. W jednej chwili pojawiło się we mnie pragnienie bycia Zmartwychwstańcem. Tak doświadczyłem Boga, który mnie widzi, słyszy i kocha bezinteresownie.
Rozpocząłem formację zakonną, najpierw rok nowicjatu w Mszanie Górnej, a następnie sześć lat seminarium w Krakowie. 27 maja 2023 roku przyjąłem sakrament święceń prezbiteratu. Wtedy też ojciec Prowincjał wręczył mi dekret kierujący mnie do posługi w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krokowej.
Tutaj u Was na Kaszubach rozpoczynam kolejny etap swojego życia. Bardzo się cieszę na ten czas, chociaż mam również obawy jak sprostam nowym obowiązkom. Dłuższy czas modliłem się w intencji pierwszych parafian do których zostanę posłany dlatego jestem pełen nadziei, że będę mógł dzielić się z Wami swoimi talentami a przede wszystkim sprawować sakramenty. Proszę pamiętajcie o mnie w swoich modlitwach. Dziękuję i do ùzdrzeniô :)
Michał Michalski CR
***
Czcigodni Księża Proboszczowie, Duszpasterze i Nauczyciele Religii, Rodzice i Uczniowie
Kierując się dobrem nauczania religii w naszej Archidiecezji, zarówno jakością prowadzonych zajęć, jak i względami prawnymi, dnia 19 stycznia 2010 roku na terenie Archidiecezji Gdańskiej został wprowadzony Indeks Katechizacji, który „jest wewnętrznym dokumentem kościelnym, potwierdzającym uczestnictwo w szkolnym nauczaniu religii. Stanowi świadectwo świadomego wyboru nauki religii przez rodziców i ucznia. Każdy uczeń – posiadacz Indeksu – będzie się nim legitymował wobec władz kościelnych w ramach czynności duszpasterskich, wymagających poświadczenia udziału w katechizacji szkolnej. Chodzi zwłaszcza o przygotowanie do przyjęcia sakramentów i sytuację ubiegania się o funkcję rodzica chrzestnego”. (Zn. akt. IV F/9/2010)
Po trzynastu latach dostrzegamy, że sytuacja w sferze nauczania religii ulega niepokojącym zmianom. Choć nie brakuje wartościowych działań nauczycieli religii oraz wspaniałych osiągnięć ich uczniów, to w podejściu coraz większej liczby osób katecheza szkolna dostrzegalnie traci na znaczeniu. Ten stan odsłania poziom wiary i praktyk religijnych w naszym społeczeństwie. Bywa tak, że i sami katecheci tracą poczucie sensu swojej pracy albo sensu obecności nauczania religii w szkole. Powtarzane są wtedy slogany środowisk laickich o tym, że katecheza powinna zostać usunięta ze szkół. Twierdzą tak nawet niektórzy księża. Nasuwa się pytanie: Kto będzie głosił Ewangelię tym uczniom, którzy do Kościoła już nie przychodzą? Czy rezygnacja jest chrześcijańską odpowiedzią na trud i przeciwności napotykane w katechizacji? Chrystus nie obiecywał, że misja nauczania będzie łatwa, wręcz przeciwnie. Jeśli jest trudna, to też szczególnie przez Niego błogosławiona i wspierana.
Stajemy dziś wobec palącego wyzwania do jeszcze gorliwszego nauczania religii, do merytorycznego przekazu prawd wiary tak w rodzinach, w parafiach, jak i na poziomie nauczania szkolnego. W tym miejscu dziękuję Księżom, Nauczycielom zakonnym i świeckim za ich wysiłki i poświęcenie w aktualnych okolicznościach.
Jednocześnie pragnę zwrócić uwagę, że obok katechizowania ku relacyjności, gdzie na pierwszym miejscu jest zawsze człowiek, ważnym zagadnieniem nauczania religii jest aspekt prawny. Wyrazem tego jest właśnie Indeks Katechizacji, potrzebny chociażby w świetle przepisów o danych osobowych, jak również przy okazji działań duszpasterskich.
Warunkiem skuteczności tego dokumentu jest egzekwowanie go na każdym etapie życia religijnego osoby katechizowanej, tak w środowisku szkolnym, jak i parafialnym (katecheza sakramentalna, biuro parafialne, wizyta duszpasterska). Upragnione efekty zapewne będą widoczne dopiero po dłuższym czasie.
Ujednolicenie naszego podejścia jest konieczne dla spójnego działania we wszystkich parafiach. Umożliwi to właściwe odniesienie do uczniów regularnie uczęszczających na lekcje religii, a także tych, którzy zapisują się tylko ze względu na przygotowanie sakramentalne. Weryfikacja Indeksu pozwoli dobrać odpowiednie wymagania, zależne od poziomu katechizacji.
Jednakowe podejście do Indeksów katechizacji powinno dać poczucie poważniejszego traktowania przedmiotu religii i nakłonić do głębszego przemyślenia kwestii wypisywania się. W jakimś stopniu powinno również uchronić od nieuczciwości w procesie przygotowania do sakramentów, np. od wybierania parafii z mniejszymi wymaganiami (bez wglądu w życie religijne i katechizację kandydata). Mamy sygnały, że takie działania budzą w innych kandydatach poczucie niesprawiedliwości w Kościele: „Skoro nie trzeba się starać, to po co to robić?”. To wpływa negatywnie na całkowite podejście do wiary młodego człowieka.
Oczywiście Indeks katechizacji nie jest „lekarstwem na wszystko”, ale jednym z narzędzi pozytywnej weryfikacji katechizacji naszych wiernych. Z pewnością okazanie go duszpasterzowi jest zawsze powodem do spotkania, rozmowy i zadania sobie ważnych pytań.
Dlatego proszę wszystkich Księży Proboszczów o zaopatrzenie dzieci i młodzieży w swojej parafii w Indeks Katechizacji. Nauczycieli religii proszę o pomoc w dystrybucji i późniejszym uzupełnianiu Indeksu, a Rodziców i uczniów o rzetelność w jego użytkowaniu.
Praktyczne zastosowanie Indeksu jest opisane na jego okładce. Informacje o sposobie nabywania i dystrybucji można uzyskać w Wydziale Katechetycznym. Na trud głoszenia Ewangelii w środowiskach parafialnych i szkolnych z serca błogosławię
/-/ Tadeusz Wojda SAC Metropolita Gdański
***
***
